Każdy krok na tej drodze kształtował to, kim jestem jako psycholog i jako człowiek. Zdobyte doświadczenie, spotkania z pacjentami i własny rozwój pozwalają mi dziś towarzyszyć innym z większym zrozumieniem i uważnością.

​

Ukończyłam studia magisterskie ze specjalnością psychologia kliniczno-sądowa oraz podyplomowe studia z psychoonkologii klinicznej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Obecnie kształcę się w czteroletniej Szkole Psychoterapii „Dialog” o profilu integracyjno-systemowym, która przygotowuje mnie do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty. To szkolenie daje mi narzędzia, by elastycznie dopasowywać metody pracy do potrzeb osób, które zgłaszają się po pomoc.

​

Rozwój zawodowy jest dla mnie procesem, który trwa nieustannie. Przeszłam ponad 200 godzin szkoleń z psychotraumatologii dziecięcej akredytowanych przez APA, a także kursy z Racjonalnej Terapii Zachowania, TF-CBT, terapii uzależnień i wiele innych. Dzięki nim mogę lepiej rozumieć doświadczenia moich pacjentów i skuteczniej im towarzyszyć.

​

Od 2013 roku prowadzę prywatną praktykę psychologiczną. Równolegle zdobywałam doświadczenie w poradniach, ośrodkach zdrowia, hospicjach, placówkach edukacyjnych i organizacjach społecznych. Miałam możliwość wspierać dzieci i dorosłych w spektrum autyzmu, rodziny zastępcze, osoby zagrożone wykluczeniem społecznym, a także pacjentów onkologicznych i ich bliskich. Każde z tych spotkań nauczyło mnie czegoś ważnego o sile, wrażliwości i odwadze drugiego człowieka.

​

Ważną częścią mojej praktyki jest również diagnoza psychologiczna – m.in. ADHD (DIVA 5, MOXO, Conners), diagnoza osobowości (MMPI) czy ocena funkcjonowania emocjonalnego i poznawczego. Traktuję ją nie tylko jako zbiór testów, ale jako narzędzie, które pozwala lepiej zrozumieć potrzeby pacjenta i znaleźć dla niego najodpowiedniejsze formy wsparcia.

​

Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Psychoonkologicznego (PTPO), Polskiego Towarzystwa Terapii Dialektyczno-Behawioralnej (PTDBT) oraz Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. ​

Swoją pracę prowadzę pod stałą superwizją i zawsze pamiętam o zasadach Kodeksu Etyczno-Zawodowego Psychologa – to one wyznaczają granice i standardy mojej pracy, ale także przypominają, że w centrum spotkania zawsze stoi człowiek i jego historia.